Georgia Meloni është e vetmja kryeministre europiane, e cila do të jetë “e pranishme” sot në Uashington, në ceremoninë e inaugurimit të presidentit të ri amerikan. Ajo udhëtoi në Shtetet e Bashkuara me tre deputetë të partisë së saj, por pa asnjë anëtar tjetër të kabinetit të saj.
Kjo është një lëvizje që nënvizon marrëdhënien e ngushtë të kreut të qeverisë Italiane me Donald Trump, si dhe me miliarderin dhe tashmë politikanin, Elon Musk.
Madje ka mundësi që përpara se të kthehet në Romë të gjejë mundësinë të diskutojë me Musk mundësitë e bashkëpunimit italian me kompaninë e tij Starlink, e cila është aktive në fushën e telekomunikacionit satelitor.
Siç dihet, bëhet fjalë për një propozim bashkëpunimi pesëvjeçar me shtetin italian, me një vlerë totale prej 1.5 miliardë eurosh. Partitë opozitare në Romë kanë shprehur kundërshtimin e tyre dhe kanë kërkuar që të informohen në detaje nga zyrtarët e qeverisë. Megjithatë, gjithçka tregon se marrëveshja konkrete do të nënshkruhet në fund.
Në lidhje me Evropën, mediat italiane theksojnë se ndërsa Italia përfaqësohet sot në Kapitol në nivelin më të lartë, Presidentja e Komisionit, Ursula von der Leyen, nuk ka marrë as ftesë për të marrë pjesë. Sipas komentuesve italianë, nga qarqet në Bruksel është zbuluar se ky qëndrim i kreut të “Vëllezërve të Italisë” dhe kryeministrit të vendit nuk konsiderohet më i përshtatshmi, pasi minon në një fazë kaq kritike përpjekjen për të mbajtur një qëndrim të unifikuar nga shtetet më të mëdha anëtare të Unionit.
Por Georgia Meloni zgjodhi të theksojë marrëdhënien e saj të ngushtë personale dhe politike me okupatorin e ri ultra-konservator të Shtëpisë së Bardhë. Duke kërkuar, ta kthejë vendin e saj në bashkëbiseduesin më të afërt të Shteteve të Bashkuara, për sa i përket të gjithë Kontinentit të Vjetër, edhe më afër se Britania e Madhe, me të cilën, sipas traditës, çdo president i ri amerikan bën kontaktin e parë në nivel ndërkombëtar pas marrjes së detyrës.
Siç tregon gjithçka, si Meloni ashtu edhe Trump po përpiqen të marrin përfitime të konsiderueshme politike nga kjo marrëdhënie e drejtpërdrejtë. E para forcohet nga brenda dhe dobëson ndjeshëm partnerët e saj qeveritarë, duke filluar nga ‘Lega’. Udhëheqësi i saj, Matteo Salvini, deri pak muaj më parë ishte politikani italian që mbante kontaktet më të ngushta me Trump dhe krahun thellësisht konservator të republikanëve. Tani, gjërat kanë ndryshuar.
Trump konfirmon se nuk është i interesuar për një dialog të barabartë me BE-në në tërësi, por për marrëdhënie individuale, të cilat tregojnë se ato mund të jenë edhe më të frytshme, pasi qeveritë e bashkëbiseduesve të tij identifikohen më fort me stigmat ideologjike të tij.
Nuk është rastësi që kryeministrja italian ka shkuar tashmë dy javë më parë në Florida për një takim privat me presidentin e sapozgjedhur në rezidencën e tij verore në Mar-a-Lago. Trump e vlerësoi Melonin, duke nënvizuar se “ajo është një grua e shkëlqyer”, por duke llogaritur ndër karakteristikat e saj pozitive edhe faktin që “udhëtoi kaq shumë orë për ta takuar” dhe se “tregoi respekt të madh”.
Opozita e qendrës së majtë në Romë po bën thirrje që një marrëdhënie e njëanshme me Uashingtonin të mos miratohet, sepse, argumenton ajo, asnjë vend i vetëm i BE-së nuk është në gjendje të arrijë marrëveshje të rëndësishme dhe të dobishme me administratën e re Trump. Mirëpo, Giorgia Meloni, me qëndrimin e saj, mesa duket shpreson të forcojë rolin e Italisë brenda Bashkimit Europian, falë “dialogut miqësor dhe joprotokollar” me biznesmenin dhe presidentin e ri të Shteteve të Bashkuara.
Por është një bast i karakterizuar nga një përqindje e lartë rreziku. Sepse Italia mund të jetë – të paktën në këtë fazë – vendi kryesor politikisht më i qëndrueshëm në BE. Megjithatë, borxhi i saj publik vazhdon të jetë në një nivel jashtëzakonisht të lartë (137% të PBB-së) dhe një ndryshim i dukshëm i kursit, me çdo dyshim të bashkëpunimit të nevojshëm të të gjitha shteteve anëtare me Brukselin, mund ta çojë atë në shtigje të paparashikueshme, por edhe të rrezikshme.
